De kus op de wang

'De hele wereld is onderhevig aan ontwikkelingen.'

Als ik dit schrijf dan gaan (denk ik) jullie eerste gedachten uit naar technische dingen zoals raketten naar Mars, auto's, bedrijven, mobiele telefoons, sociale media. Maar ook onze mode, taal en gedragingen zijn onderhevig aan ontwikkelingen. We schrijven, praten en groeten niet meer zoals we dat in de 19e en 20ste eeuw deden. Onze smaak verandert, al of niet aangestuurd door het heersende modebeeld.
Iedere generatie tieners kent wel de ietwat gefrustreerde roep van de ouders: "Zet die rotmuziek eens uit! Niet om aan te horen! In onze jeugd had je tenminste nog echte muziek".

Ik wil even doorgaan op de 'gedragingen' en het 'groeten'.
Gelukkig wuiven (prachtig woord!) Koningin Maxima en Koning Willem Alexander niet meer zo als Koningin Emma of haar dochter Wilhelmina. Die wuifden van zich af, let maar eens goed op als je ze in oude filmpjes ziet.
We zijn met z'n allen een stuk losser geworden in onze begroetingen. Naar elkaar maar ook naar wildvreemden en hiermee kom ik bij 'de kus op de wang'.

Nog steeds niet gepensioneerd maar statistisch toch al 2 generaties mee gaand, kan ik mij de tijd dat er helemaal geen kus op de wang was, nog goed herinneren. Ja, wel bij mensen die je lief had zoals je ouders, broers of zusters, misschien een tante en oma maar niet bij vrienden en al helemaal niet bij onbekenden.
Maar heel, heel langzaam sloop de kus op de wang bij niet familieleden en vrienden er in.
Slechts 1 kusje, een oprecht kusje dat midden op je wang geplaatst werd en dat ook echt het geluid van een welgemeend kusje had.
En toen het ene kusje ingeburgerd was, werden het twee kusjes al of niet zonder geluid; ze werden namelijk steeds meer geblazen. Heel licht raakte de ene wang de andere en blies je voorzichtig ergens in de lucht ter hoogte van een oor. Door dat oor kon je natuurlijk niet te hard blazen.

En sinds alweer een redelijk aantal jaren kennen we drie kusjes. Als dat alleen nog maar voor intimi was, vond ik dat nog niet zo erg ondanks dat ik in het stadium van een kruising tussen 1 en 2 kusjes ben blijven hangen. Maar iedereen doet het!
Je wordt op een verjaardag voorgesteld aan nieuwe vrienden van het feestvarken en hup, 3 kusjes van een totale vreemde. Je kijkt voor de verandering een keertje naar een show en ja hoor, mensen die elkaar nog nooit eerder hebben gezien, kussen elkaar 3 keer op de wang!

En nog niet zo lang geleden kreeg ik ineens 4 kusjes! Dat schijnt de nieuwe 'ontwikkeling' (of is het 'mode') te zijn. Nog even en we besteden de helft van de tijd bij vriendschappen aan het blazen van 4 kusjes.
Je zal op een verjaardag of feestje met zo'n 50 mensen zijn. Reken maar uit, 50 x 4 is 200 kusjes. En aan 5 kusjes wil ik al helemaal niet denken.
Maar wat is dan nog de waarde van die kusjes, vraag ik mij af.

En dat in een tijd waar alles steeds schoner, hygiënischer, bacteriedodend (leve de Dettol en daardoor de groei van allergieën) moet zijn. Weet jij wat een wildvreemde in je oor blaast?
Misschien zijn de kussers onbewust op zoek naar de Kikker die Prins wordt....

En dan verlang ik weer naar vroeger (zo oud ben ik dus wel....) waarin een stevige korte handdruk meer zegt over degene die tegenover je staat dan een nietszeggende blaas in de buurt van je oor.
Wat dat betreft doen de Fransen het veel beter: bij iedere begroeting een stevige handdruk en een glimlach.
Maar ook verlang ik terug naar een welgemeende omhelzing bij de mensen waar je echt om geeft door even een arm om elkaar heen te slaan en de wangen tegen elkaar te leggen. Oprechte warmte die ik zo ontzettend veel meer vind zeggen dan 3 (oh nee, 4) kussen die maar door iedereen aan iedereen gegeven kunnen worden. De omhelzing daarentegen, is voor intimi. De stevige hand mag van mij de plaats van de kussen weer innemen.

Jullie en gezellig en vooral zonnig weekend wensend,

Helen.