Madeliefjes

Madeliefjes zijn, zoals de naam al verraadt, lief. De kleine witte bloemetjes met de gele hartjes die zich naar de zon keren, staan in groten getale in mijn grasveld.
Ik kan er eindeloos van genieten maar weet dat het gras harder groeit. Dit betekent dat als de Madeliefjes in volle bloei staan, de grasmaaier hard moet werken om het grasveld te egaliseren.

Vanmorgen moest het echt gebeuren. Het had al veel eerder moeten gebeuren maar of het gras was te nat of ik had  dringende andere bezigheden.
Tijd om de oude sokken over mijn broekspijpen heen te trekken en mijn gekouste voeten in de tuinschoenen te proppen.
Het is een zeer warme dag die wat benauwd aandoet door de sluierbewolking. Maar mij horen jullie niet mopperen, het is te lang te koud en te winderig geweest.

In 'maaitenue' de maaier en de kantjesmaaier uit de stalling gehaald en na een paar keer pompen (het is een oeroude benzinemaaier) en 1 keer goed aan het touwtje trekken, begon ik aan mijn ronde door de tuin.
De tuin is beslist niet eindeloos groot (mijn uitzicht wel maar dat wordt door mijn overbuurman onderhouden) maar al maaiend maak je heel wat meters, een gezonde bezigheid dus.
De 2 hondjes die niet bang zijn van het lawaaierige grasverslindende apparaat waren door de warmte te lui om hun heil elders te zoeken. Niet erg snugger want iedere keer als ik dichterbij kwam, verhuisden ze een metertje, de tong uit de bek en zo'n blik van: "Moet dat nu net op een dag dat wij eindelijk kunnen kiezen of we ongestoord in de schaduw of in de zon tussen de Madeliefjes willen liggen?"
Sorry hondjes, ook ik geniet ontzettend van al die schattige witte bloemetjes in de tuin maar er omheen maaien is een vreselijk karwei! Dus verder maar weer, het ene bloemetje na het andere verdween.
Maar Madeliefjes zijn hardnekkig en hebben een sterk, onverwoestbaar karaktertje; over een paar dagen is het grasveld weer vrolijk wit genopt.

Madeliefjes zijn eigenlijk een prachtig voorbeeld bij tegenslagen in het leven. Iemand kan nog zo hard en met ontzettend veel bombarie door je leven heenploegen, rug recht, hoofd omhoog en reiken naar de zon.
Want al is het bewolkt, achter al die wolken schijnt - echt waar - de warme gulle zon.

Helen