De dag na Moederdag

Moederdag..... commercie of gezelligheid?

Zelf ben ik geen moeder dus valt er niets te vieren. Helaas is mijn moeder in 2008 overleden, ik mis haar.
Mijn moeder vond gezelligheid op Moederdag veel waardevoller dan het krijgen van cadeautjes.
Ik kan mij herinneren dat ze van mijn vader altijd huishoudapparaten kreeg waar ze niet om gevraagd had.
Ach, mijn vader bedoelde het zo goed en gaf de cadeautjes samen met ons en met een blij gezicht alsof hij het apparaat zelf had uitgevonden..

Mijn vroegste herinneringen aan Moederdag zijn door ons vers- en scheefgesneden homperige plakken brood die zo dik belegd waren dat het bijna niet anders kon dat dan het van het brood in bed rolde.
Natuurlijk versgeperste sinaasappelsap dat op de trap naar boven uit het glaasje gutste waardoor het aan het kleedje op het blad ging vastzitten.
En kleurrijke tekeningen!
De mooiste beloning van al deze inspanning nadat je al dagen had lopen zeggen dat mama niet eerder uit bed mocht komen dan na de verrassing, was het ontzettend blije gezicht van mijn moeder. En de superknuffel die we kregen.

Mijn vader was wel erg gesteld op Vaderdag; inclusief gezelligheid en cadeautjes.
Maar hij had vaak niet het geduld om op onze 'ontbijt op bed' verrassing te wachten. En natuurlijk stond mijn moeder op tijd op om de ontbijttafel gezellig te dekken waardoor het een echt feestje werd.

En dan komt de tijd dat er niet alleen ouders maar ook schoonouders zijn. Aan de 'koude' kant was het net andersom: schoonmama hechte grote waarde aan Moederdag, schoonpapa veel minder aan Vaderdag. Dit maakte de keus 'wat bij wie' een stuk gemakkelijker.

Ach, nu zijn al die ouders er niet meer en ik kan de traditie niet voortzetten. Mijn broer wel, die kreeg 4 kinderen en een aantal kleinkinderen.
Toch ben ik het met mijn moeder eens dat Moederdag een zeer commercieel gebeuren is.
Op mijn brievenbus zit een 'reclame nee' sticker waardoor ik verschoond blijf van de kilo's folders waarin iedereen uitgenodigd wordt zijn of haar portemonnee om te keren om mama een onvergetelijke dag te bezorgen.
Andere vormen van reclame (vooral die op het internet) zie ik wel. Soms, in 'a wicked mood' heb ik wel eens de neiging om, als ik weer uitgenodigd wordt mijn moeder met een cadeau te verwennen, de mail te retourneren met het bericht: "Ik heb geen moeder meer!". Maar ik begrijp ook wel dat dat erg onaardig is van mij.

De herinneringen aan mijn moeder zijn dagelijkse cadeautjes. Ik ben haar dankbaar dat ik in dat nest geboren ben. Als mij heel vroeger door een leeftijdgenootje wel eens werd gevraagd: "Als je een andere vader of moeder kon kiezen, wie wordt dat dan?", moest ik het antwoord schuldig blijven. Ik kende niemand anders die ik in de plaats van mijn ouders zou willen hebben. En zelfs nu, een halve eeuw later, kan ik nog niemand bedenken.
Het was goed zoals het was. Ik heb veel van ze geleerd, kreeg altijd antwoord op al mijn vragen, er was heel veel liefde, we waren zo verschrikkelijk gewenst.
Geen Moederdag, wel dag Moeder, ik houd nog steeds van je mama en mis je.

De dikste knuffel van de wereld.

Helen