Het hielp niet mee dat hij vastzat in het drukke verkeer op de M1 ook al had ze dat rond deze tijd van de dag wel kunnen vermoeden.
Haar vriendin Beatrice begon te lachen: "Ben je zo zenuwachtig? Straks valt hij enorm tegen!"
"Maar hij is zo leuk in zijn mails en heeft zo'n leuke stem aan de telefoon. En hij heeft een positief karakter, anders zou ik deze afspraak niet hebben gemaakt!" En weer liep ze naar het raam dat uitkeek op de parkeerplaats, zijn rode auto kon nu ieder moment om de hoek verschijnen.
Ze moest alert blijven want ze hadden afgesproken elkaar voor het eerst in de auto te ontmoeten zodat hij het bandje met de muziek die ze beiden zo mooi vonden, kon draaien.
Uren hadden ze besteed aan het elkaar beter leren kennen via e-mail en later ook tijdens telefoongesprekken. Het klikte zo goed dat ze hadden afgesproken elkaar in Engeland te ontmoeten. Hij had een vergadering in de buurt van het huisje waar ze altijd tijdens haar bezoeken aan dit prachtige land logeerde en zij had een paar dagen vakantie.
Dierbare vriendin Beatrice, van oorsprong een Engelse met een aangeboren gevoel voor humor, vond het heerlijk om mee te gaan. In de afgelopen dagen hadden ze ontzettend veel gelachen.
En nu de grote ontmoeting. Hij had haar gevraagd van welke bloemen ze hield. "Het liefst rozen" had ze geantwoord. "Maar aan Anjers - en vooral rode - heb ik een absolute hekel!" Hij knoopte het in zijn oren.
Zij wist dat hij zo nu en dan van een zoet glaasje hield en nam een fles likeur mee.
Terwijl ze naar de glimlachende Beatrice keek, realiseerde ze zich dat ze haar de oren van het hoofd had gekletst en ze bood haar excuses aan. "Niet nodig, maar ik ben wel ontzettend nieuwsgierig geworden!!"
Eindelijk zag ze de auto de parkeerplaats oprijden. "Daar is hij!!!" en ze holde de trap af, de keuken door, de deur uit en sprong bijna in de auto waarvan hij de deur al openhield.
Ze was op haar werk voldoende getraind om haar gezicht in de plooi te kunnen houden dus zag hij niet wat haar hersens probeerden te verwerken: een gezette man die zo hard transpireerde dat het water van zijn gezicht gutste. Een man met een pak zo verschrikkelijk gekreukt dat het sprekend op een harmonica leek. Een man die met bevende vingers het bandje met hun lievelingsmuziek aan wilde zetten maar steeds het terug- of doorspoelknopje indrukte in plaats van 'play'.
Een man die door zijn beperkte lengte op zijn knieën moest gaan zitten om een bos bloemen van de achterbank te kunnen pakken.
Een man wiens handen zo hard trilden dat de knoppen van de bloemen in het rond vlogen; ze zag steeds het prijsstickertje van het pompstation voorbij komen.
Anjers!! Rode anjers waarvan de knoppen nu tussen de colablikjes, snoeppapiertjes en lege boterhamzakjes op de vloer van de auto lagen.Ze kon er niets aan doen maar ook een paar uur later kon zijn gevoel van humor het niet winnen van de rode anjers (nou ja... niet alleen de anjers...)
En het flesje drank? "Ik heb het in 1 keer leeggdronken toen ik begreep dat het nooit wat wordt tussen ons. Nu nog over de kater heen zien te komen!"
Helen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten