Voourouder DNA en ..... yessss!!!

(For the story in English, please click here)

Als je zoekt op Ancestry DNA op YouTube, dan vind je honderden filmpjes waarvan ik er intussen een aantal heb gezien.
Het is enorm actueel en de grote stamboom sites spelen daar een grote rol in.

Stamboom onderzoek heeft al heel lang mijn interesse. De mooiste verhalen deden de ronde in zowel de familie van mijn moeders als vaders kant. Van beide kanten heb ik stambomen die (vooralsnog) terug gaan tot 1400. Graven van voorouders uit de 17e eeuw zijn nog steeds in takt en te bezichtigen. De wapens die daar op staan, spreken enorm tot de verbeelding, evenals de geschiedenis van dit geslacht.

En om terug te keren bij het hier en nu, soms werd er wel eens gekscherend gezegd: "Van wie je die karaktertrekken hebt weet ik niet, vast een een of andere (duistere) voorvader".
Intussen weten we dat er inderdaad genen doorgegeven worden. Je kunt lijken op een voorouder van een paar generaties terug. Ook neem je 'gewoontes' mee in je genen. Nu kan je dat niet vergelijken met een voorouder uit de 17e eeuw (tenzij er een nauwkeurige beschrijving van hem of haar bestaat) maar als ik naar mijzelf kijk, ik houd mijn handen op dezelfde manier als de moeder van mijn moeder. Toen mijn grootvader in zijn laatste levensjaar dement werd, praatte hij wel eens over mij tegen mij of ik zijn ooit zo geliefde echtgenote was. Heel ontroerend.

En nu zijn we zover met de wetenschap dat we via ons DNA duizenden jaren terug kunnen gaan naar onze wortels, roots.
De wereldbevolking reist en trekt al zo lang als er mensen zijn en handel wordt gedreven. Er zijn prachtige voorbeelden van te vinden op het Internet. Een van mijn favorieten is de vondst van door de natuur gemummificeerde mensen met rode vlechten en kleding met Schotse ruiten, aan de Zijde Route van China naar Europa. Maar ja, nu heb ik altijd een fascinatie gehad voor Kelten. Of Vikingen.
Tijdens al die reizen zullen er ongetwijfeld romances zijn ontstaan tussen mensen van verschillende volkeren. Maar ook landverhuizingen zorgden voor verspreiding. Wie denkt dat reizen of 'backpacken' iets van deze eeuw is, heeft het mis.
En wat denken van al die oorlogen en overheersers? Vikingen, Romeinen, Germanen en noem er nog maar een paar.
Het zuiver ras bestaat niet, hoe graag sommige fanatiekelingen dat ook zouden willen of zelfs durven te beweren. Zelfs ondanks dat het nu via het DNA wordt bewezen.


Mijn stambomen staan o.a. op geni.com en myheritage.com en de laatste had een DNA Kit in de herfst aanbieding. Ik wilde zo'n test al zo lang als het bestaat en deze aanbieding paste binnen mijn budget (met grote dank aan een ver familielid!).
Ik kreeg het pakket 2 dagen na de bestelling, op 28 augustus jl, thuisgestuurd, las de gebruiksaanwijzing zorgvuldig door, verzamelde met de wattenstokjes wangslijm en deed het de zelfde avond op de post; het zou 6 weken duren voor ik de uitslag kon ontvangen.

Een week later kreeg ik een mailtje waarin de ontvangst werd bevestigd. Nog een week later een mailtje met het bericht dat ze met de analyse waren begonnen en een link naar een filmpje van het laboratorium; beslist interessant. Ook schreven ze dat het nu nog 4 weken kon duren.
Maar tot mijn niet geringe verbazing ontving ik gisteren - 21 september - om 8 uur 's morgens een mailtje dat de uitslag klaar stond op de site.

Omdat ik zoveel van mijn voorgeslacht weet dacht ik dat ik niet nerveus zou zijn. Nu, alles is minder waar..... vanaf de ontvangst van de mail tot aan het lezen van de uitslag, liep ik met kippenvel rond.
Ik heb al mijn geduld-reserves aan moeten spreken om eerst de dieren te verzorgen, te ontbijten en de zakelijke correspondentie te doen.
Intussen bedacht ik dat het voor eigen gebruik leuk zou zijn om mijn reactie te filmen, vooral omdat ik van te voren al een lijstje had gemaakt met wat ik dacht dat mijn DNA zou zijn.
Nu heb ik er een grote hekel aan om voor welke camera dan ook te zitten maar vooruit, dit was zo'n bijzonder moment!
Nadat ik eindelijk de camera opzet klaar had, ben ik gaan zitten en heb de uitslag geopend.........

Toen alles eenmaal tot mij doordrong, bleken er geen hele grote verschillen te zijn met mijn 'voorspelling' maar toch vond ik een paar zeer aangename verrassingen!!
Ik loop nog steeds met een enorme glimlach rond!! Hoe kan ik mijn gevoelens het beste beschrijven?

Alsof ik thuiskom. Mijn karakter, gevoelens, de manier waarop ik dingen beleef en zie, mijn voorkeuren en antipathieën, mijn smaak voor voedsel en nog veel meer, werden met 1 onderzoek bevestigd. Alles maar dan ook alles, viel op zijn plaats.

Hoe lang noem ik mijzelf niet 'Kind van het Noorden'? Mijn hele leven houd ik al van regen, mist, donkere avonden, de herfst en de winter, temperaturen beneden de 22 graden, bossen maar ook eindeloze vergezichten, Keltische muziek, verhalen, lezen..... Mijn introversie en strijdvaardigheid.... of koppigheid.

En heb ik het verhaal 'The Sitter' of 'Wind of Seasons' dat ik een jaar geleden schreef niet per ongeluk over mijn eigen voorouders geschreven?

Ik ben nog steeds degene die ik was vóór de DNA test en ik word ook niet ineens iemand anders maar het heeft wel bevestigd wie ik ben en waarom. En dat lieve lezers, is letterlijk en figuurlijk een Gods geschenk!

De uitslag van de test en mijn reactie daarop vinden jullie in mijn filmpje "My Ancestry DNA results and very happy!!!"

Lieve weekend groet,

Helen / Ike

Wat kan er veel gebeuren!!

Sinds lange tijd, lieve lezers, bracht ik weer een bezoek aan mijn eigen Blog.

Eigenlijk zou ik mij daar voor moeten schamen! Dubbel schamen want sinds het najaar van 2017 geen enkele update meer!

De tijd vliegt, een behoorlijk afgezaagd gezegde maar eeuwig actueel....

Nu ben ik niet afwezig geweest omdat ik mijn tijd verdeed met dagdromen, de realiteit laat daar weinig ruimte voor. En dat is goed, dagdromen is leuk maar ook dat moet gaan vervelen als het je hoofdbezigheid wordt. En vervelen is een woord dat niet in mijn huis- tuin- en keukenwoordenboek voorkomt. Integendeel.....
Er gebeurt zo veel dat ik heel vaak 's avonds de enorme behoefte voel in een holletje te kruipen om mij af te sluiten van de wereld om mij heen.
Ik ervaar deze avonden dan ook als een soort kleine vakantie in eigen huis: een goed boek, kat op schoot en hondjes aan mijn voeten.

Over hondjes gesproken, helaas heb ik afscheid moeten nemen van hond Déetje, het kleinste uit de roedel van 3. Nou ja, eigenlijk 4 want de kat vindt dat hij daar ook bij hoort.
De beide andere honden, de kat en ik hebben op 4 mei afscheid genomen van Dée die wij (de dierenarts en ik) verder lijden hebben bespaard - zij had leverkanker - door haar in te laten slapen.
Hoe vaak dit ook gebeurt in het leven van een dierenliefhebber, het blijft verdrietig. Maar gelukkig kan je kiezen voor het welzijn van het dier waar je zo van houdt.
Het is beslist wennen voor iedereen!

Maar ook de kat die 19 jaar is, loopt op zijn eindje. Hij geniet nog steeds van het onderdeel zijn van de roedel, ligt graag bij de hondjes in de mand en vindt het heerlijk om op schoot te liggen maar hij wordt echt oud. Natuurlijk hoop je dat hij in zijn slaap overlijdt maar de realiteit is vaak anders en de dag dat toch ik het besluit moet nemen om zijn tegen die tijd niet meer plezierige leven te laten beëindigen, nadert met rasse schreden.
De kat en ik hebben ontzettend veel samen meegemaakt en hem te moeten missen gaat moeilijk worden.

Geboorte en dood zijn twee gebeurtenissen in een leven die onomstotelijk vaststaan maar waarvan je zelden weet wanneer vooral het laatste, gebeurt. Er blijft een verschil tussen het missen van een een dierbare naaste en een geliefd huisdier. Het verdriet kan sterk zijn maar krijgt vaak in het geval van het dier eerder een plekje.

En dan even heel nuchter naar de zakelijke kant. Want ook dat is pure realiteit, vooral als het onmogelijk is om een baan te vinden terwijl je geen inkomen hebt!

Maar er kwam redding van één van de mensen in mijn leven waar ik veel van houd en van wiens

Varras & Roelfsema

familie ik al 45 jaar deel uitmaak zonder dat ik een bloedverwant ben. Er werd mij een part time baan aangeboden op een moment dat ik het niet harder nodig kon hebben! Deze part time baan ga ik
vervullen vanuit mijn eigen, onlangs opgerichte bedrijfje. Want lieve mensen, eens een eigen ondernemer, altijd een eigen ondernemer.
Die 'vrijheid'(met overigens meer uren en verantwoordelijkheden dan werknemer zijn), zit nu eenmaal in het bloed!
En vanuit mijn bedrijfje dat ik Varras & Roelfsema heb gedoopt (klik op de naam of bijgaande logo om naar de website te gaan) ga ik hard op zoek naar aanvullende werkzaamheden.
Ik heb ongelooflijk veel zin in dit nieuwe hoofdstuk in mijn leven en ga bewijzen dat je nooit te oud bent om opnieuw ondernemer te worden. Of in mijn geval een Freelancer die schrijven, vertalen en fotografie aanbiedt.


Nu we het toch over fotografie hebben, ook daar zijn ontwikkelingen.
                                            

Ike Roelfsema Photography

Deze passie (naast het schrijven) is weer helemaal in topvorm.
Verschillende dingen inspireren mij. Zoals onverwachte kleine dingen die je misschien over het hoofd ziet als je niet door de lens kijkt. Of de prachtige natuur aan de Waddenkust die geen dag het zelfde is onder invloed van de lucht, de zon, de wind, het jaargetijde.
Of - en dat vind ik een zeer boeiend onderwerp - Vanitas! Daarnaast is mijn interesse voor zwart/wit fotografie (correcter is 'monochroom') weer helemaal terug! En wat geniet ik daarvan!!

Mijn Instagram Account met kleur én zwart wit mag zich op een steeds groter wordend publiek verheugen. Ook het Stilleven, Vanitas en uitsluitend Zwart'/Wit account groeit.
Het werd dus tijd om een eigen website voor mijn foto's te maken. De naam is (als onderdeel van het nieuwe bedrijf) Ike Roefsema Photography. Ook hier even op de link of de foto klikken.

Instagram.... ja, het is een virtuele wereld maar wel met echte mensen ook al ontmoet je ze niet. Maar het onderlinge contact, het enthousiasme en de support is het vermelden waard! Ik ervaar dat steeds opnieuw. Er zijn ook vrienden in het echte leven met een Instagram account maar ook Instagrammers die echte vrienden zijn geworden ook als is dat groepje zeer klein. Doch de waarde van dit groepje is uitermate hoog!

'Je bent zo jong als je je voelt' is niet een uitdrukking die zomaar ineens uit de lucht komt vallen.....
Voor mij geldt het in ieder geval en ik hoop natuurlijk voor jullie ook!

Geniet zoveel mogelijk van dit prachtige voorjaar in aanloop naar een misschien nog veel mooiere zomer!

Helen