Allemaal lieverds

Toch leuk om te horen waarom ik al een poosje niet op mijn Nederlandse Blog heb geschreven, dat doet een mens goed.

Mijn Engelse Blog heb ik wél bijgehouden met korte verhaaltjes die het resultaat zijn van 'verliefd' worden op foto's. En nee, ik heb het hier niet over foto's van knappe mannen. Alhoewel... op The Sitter ben ik best wel een beetje verliefd geworden. Beslist liefde op het eerste gezicht. Ik zag zijn foto op Instagram en viel als een blok voor zijn prachtige ogen en mond. Al schrijvend werd die verliefdheid heviger. Wat een cultuurschok toen ik aan het einde van het verhaal ineens in de 21ste eeuw terugkwam! Maar The Sitter mag voorlopig mijn desktop sieren.

Ik heb het over foto's van 'abandoned places and derelict houses'. En niet van de minste fotografen! Ik ben dan ook zo blij met diegenen die mij toestemming geven hun foto's te lenen voor mijn korte verhalen.
Abandoned (verlaten) huizen, fabrieken en zelfs laboratoria zijn over de hele wereld te vinden. Ook in Zweden waar ik korte tijd mocht vertoeven en ook ik heb mij 'schuldig'gemaakt aan het verkennen ervan. Maar zoals de erecode van deze wereldwijde groep verkenners luidt: "bewonderen, fotograferen maar met respect en niets meenemen".

Het Blog dat jullie nu bezoeken liep dus even achter, net als het schrijven aan mijn boek, Ik heb geen 'writers block', ik heb het gewoon even uit mijn hoofd moeten zetten. Neem van mij aan dat dit niet gemakkelijk is. Verhalen draaien nu eenmaal rond in mijn hoofd. De grote lijnen van mijn boek (de details noteer ik keurig in mijn schrift) en de korte verhalen die soms binnen een uur klaar zijn maar soms een paar dagen moeten groeien.

Waarom ik dan wel even 'afwezig' ben geweest? Deze zomer heb ik erg veel aanloop zoals dat heet; veel verwachte en onverwachte visite. Maar ook logées die veel gezelligheid en gesprekken meenemen. Sommigen heb ik lang niet gezien, anderen minder lang maar allemaal zeer welkom.
Ook de telefoon staat zelden stil. Er wordt wat gepraat in huize Helen!

En dan komt het punt dat mijn hoofd een beetje erg vol wordt en ik mijn laatjes 's avonds niet meer dicht krijg; er hangt van alles uit: losse notities, gesprekken, achterstallige huishoudelijke zaken zo
als de tuin, auto wassen, strijkwerk (dat ik als erg rustgevend ervaar, een soort therapie), de ergernis om een onwillige laptop in afwachting van de 'nieuwe' en 1000 en 1 andere kleine dingetjes die zich langzamerhand opstapelen.

Onder mijn lezers zullen ongetwijfeld mensen zijn die dit herkennen.

Het wordt tijd om terug te keren naar een vast ritme, mijn boek en naar Helen.
Maar eerst de lopende afspraken want eerlijk is eerlijk, mijn gasten zijn allemaal lieverds!

Helen