Sinds lange tijd, lieve lezers, bracht ik weer een bezoek aan mijn eigen Blog.
Eigenlijk zou ik mij daar voor moeten schamen! Dubbel schamen want sinds het najaar van 2017 geen enkele update meer!De tijd vliegt, een behoorlijk afgezaagd gezegde maar eeuwig actueel....
Nu ben ik niet afwezig geweest omdat ik mijn tijd verdeed met dagdromen, de realiteit laat daar weinig ruimte voor. En dat is goed, dagdromen is leuk maar ook dat moet gaan vervelen als het je hoofdbezigheid wordt. En vervelen is een woord dat niet in mijn huis- tuin- en keukenwoordenboek voorkomt. Integendeel.....
Er gebeurt zo veel dat ik heel vaak 's avonds de enorme behoefte voel in een holletje te kruipen om mij af te sluiten van de wereld om mij heen.
Ik ervaar deze avonden dan ook als een soort kleine vakantie in eigen huis: een goed boek, kat op schoot en hondjes aan mijn voeten.
Over hondjes gesproken, helaas heb ik afscheid moeten nemen van hond Déetje, het kleinste uit de roedel van 3. Nou ja, eigenlijk 4 want de kat vindt dat hij daar ook bij hoort.
De beide andere honden, de kat en ik hebben op 4 mei afscheid genomen van Dée die wij (de dierenarts en ik) verder lijden hebben bespaard - zij had leverkanker - door haar in te laten slapen.
Hoe vaak dit ook gebeurt in het leven van een dierenliefhebber, het blijft verdrietig. Maar gelukkig kan je kiezen voor het welzijn van het dier waar je zo van houdt.
Het is beslist wennen voor iedereen!
Maar ook de kat die 19 jaar is, loopt op zijn eindje. Hij geniet nog steeds van het onderdeel zijn van de roedel, ligt graag bij de hondjes in de mand en vindt het heerlijk om op schoot te liggen maar hij wordt echt oud. Natuurlijk hoop je dat hij in zijn slaap overlijdt maar de realiteit is vaak anders en de dag dat toch ik het besluit moet nemen om zijn tegen die tijd niet meer plezierige leven te laten beëindigen, nadert met rasse schreden.
De kat en ik hebben ontzettend veel samen meegemaakt en hem te moeten missen gaat moeilijk worden.
Geboorte en dood zijn twee gebeurtenissen in een leven die onomstotelijk vaststaan maar waarvan je zelden weet wanneer vooral het laatste, gebeurt. Er blijft een verschil tussen het missen van een een dierbare naaste en een geliefd huisdier. Het verdriet kan sterk zijn maar krijgt vaak in het geval van het dier eerder een plekje.
En dan even heel nuchter naar de zakelijke kant. Want ook dat is pure realiteit, vooral als het onmogelijk is om een baan te vinden terwijl je geen inkomen hebt!
Maar er kwam redding van één van de mensen in mijn leven waar ik veel van houd en van wiens
Varras & Roelfsema |
vervullen vanuit mijn eigen, onlangs opgerichte bedrijfje. Want lieve mensen, eens een eigen ondernemer, altijd een eigen ondernemer.
Die 'vrijheid'(met overigens meer uren en verantwoordelijkheden dan werknemer zijn), zit nu eenmaal in het bloed!
En vanuit mijn bedrijfje dat ik Varras & Roelfsema heb gedoopt (klik op de naam of bijgaande logo om naar de website te gaan) ga ik hard op zoek naar aanvullende werkzaamheden.
Ik heb ongelooflijk veel zin in dit nieuwe hoofdstuk in mijn leven en ga bewijzen dat je nooit te oud bent om opnieuw ondernemer te worden. Of in mijn geval een Freelancer die schrijven, vertalen en fotografie aanbiedt.
Nu we het toch over fotografie hebben, ook daar zijn ontwikkelingen.
Ike Roelfsema Photography |
Verschillende dingen inspireren mij. Zoals onverwachte kleine dingen die je misschien over het hoofd ziet als je niet door de lens kijkt. Of de prachtige natuur aan de Waddenkust die geen dag het zelfde is onder invloed van de lucht, de zon, de wind, het jaargetijde.
Of - en dat vind ik een zeer boeiend onderwerp - Vanitas! Daarnaast is mijn interesse voor zwart/wit fotografie (correcter is 'monochroom') weer helemaal terug! En wat geniet ik daarvan!!
Mijn Instagram Account met kleur én zwart wit mag zich op een steeds groter wordend publiek verheugen. Ook het Stilleven, Vanitas en uitsluitend Zwart'/Wit account groeit.
Het werd dus tijd om een eigen website voor mijn foto's te maken. De naam is (als onderdeel van het nieuwe bedrijf) Ike Roefsema Photography. Ook hier even op de link of de foto klikken.
Instagram.... ja, het is een virtuele wereld maar wel met echte mensen ook al ontmoet je ze niet. Maar het onderlinge contact, het enthousiasme en de support is het vermelden waard! Ik ervaar dat steeds opnieuw. Er zijn ook vrienden in het echte leven met een Instagram account maar ook Instagrammers die echte vrienden zijn geworden ook als is dat groepje zeer klein. Doch de waarde van dit groepje is uitermate hoog!
'Je bent zo jong als je je voelt' is niet een uitdrukking die zomaar ineens uit de lucht komt vallen.....
Voor mij geldt het in ieder geval en ik hoop natuurlijk voor jullie ook!
Geniet zoveel mogelijk van dit prachtige voorjaar in aanloop naar een misschien nog veel mooiere zomer!
Helen